साहित्य

  भनिन्छ जीवन सङ्गै अन्त्य हुन्छ रे जन्मिएको केही दिनमै हक जमाएर बस्छ अनि मरण

केही कुराहरु शब्दले बयान हुन्न केही चोटहरु बोलीले मात्र बल्झिदैन खाली पानामा कोर्दैमा राम्रो शब्द

साना चोटहरुले भरिएको मन अनि तेहि चोटहरु मिलेर बनेको त्यो ठूलो चोट कहिले कुन कुनामा

कथा एक जिवनको सोच एक भावनाको अनि मौन एक उदासिदो जिन्दगीको   लाग्छ क्षितिज पारी

नयाँ गन्तव्य अनि नयाँ गोरेटोहरु आफैमा सिमित रहेका बाटाहरु पनि लाग्छ कसैले छेकिदिए जस्तो ।।