यात्रा स्मरणः केही भावुक, केही यादगार

शनिवार बैशाख १७ गते त्यसैपनि महत्वपूर्ण दिन अर्थात आमाको मुख हेर्ने दिन । विहानको लगभग २ नबज्दै निन्द्र पुगिसकेको थियो । कामको थकान तेहिमाथि छिटो सुत्छु भन्दा भन्दै १२ बजिसकेको थियो । विहान छिटै कतैको यात्रा तय गर्नु थियो किनकी आमाको मुख हेर्ने दिन अलि विशेष योजना पहिले नै बनिसकेको थियो । मनमा कताकता रमाईलोको अनुभुति भने भइरहेको थियो । २ बजे निन्द्रा पुगिसकेको थियो एकैछिन मोबाइल चलाइरहे । मोबाइल चलाउदा चलाउदै २ः२० भइसकेको रहेछ । अब त हिड्ने तयारी गर्नु पर्छ भन्दै सिरकबाट बाहिर आए (ए हैन क्यारे गर्मी छ ब्ल्याङकेट पो होे) अनि साथी रामचन्द्रे (जिस्केर बोलाउने नाम)लाई फोन गरे । अरुबेला मरि फोन लाग्ने त्यो दिन एकै चोटीमा फोन लाग्यो ।

मः ओई रामचन्द्रे उठ् अब तयार हो

रामचन्द्रेः ओके

लगत्तै डाइभरलाई फोन गरेर सोधे हिड्ने बेला भयो ? उताबाट जवाफमा  अब निस्किन लागेका छौ सर निस्किेसी हजुरलाई फोन गर्छु । एकैछिनपछि गाडी आयो र साथी रामचन्द्रेलाई फोन गर्दै लागे गाडीतिर । सबैजान जम्मा हुँदै हुँदै विशेष दिन विशेष तरीकाले मनाउन हामी सबै हिड्यौं । तपाईलाई लाग्न सक्छ यतिको कुरा ग¥यो आमाको मुख हेर्ने दिनमा घरतिर नै त होला नि जाना लाग्या त ? तर होइन है !

म तपाईलाई भनि हाल्छु हामी चाँहि चितवनमा रहेको मानव सेवा आश्रम जान लागेका हौं र त्यहिबाट चितवनमै रहेको देवघाटमा पनि । कुरा यतिमा मात्रै सकिदैन नि कति धेरै रमाइलो क्षणहरु छन् ।

योजना कसरी बन्यो म भनिहाल्छु है त, हामी अफिसमा काम गरिरेका थियौ यो हाम्रो दैनिकी नै हो । त्यसैक्रममा साथी दिपकले फोन गर्दै चितवनमा रहेको मानवसेवा आश्रममा सक्षम नागरिक समुहले केहि कार्यक्रमको आयोजना गर्दै छ हामीलाई पनि जाँउ भन्दै हुनुहुन्छ जाम ? सहजै स्विकार्दै यसरी हाम्रो योजना बन्यो ।

 

विहानको समय लगभग हामी हिड्दा ३ बजेको हुनुपर्छ हामी चितवनको यात्रामा लाग्यौ । सबै जम्मा हुदैजाँदा कलङ्की पुग्दा ४ बजेको थियो । कसैसंग चिनजान नै भएको थिएन । तैपनि कोहि नचिनेको जस्तो लाग्दैन थियो माहोल जम्दै थियो । गफ गर्दै नाच्दै हामी मुग्लिन पुग्यौं । त्यहाँ पुग्दा घडिमा त्यस्तै ७ बजेको थियो । माहोल झन रमाइलो हँुदै थियो । साथी रामचन्द्रे आमालाई फोन गर्दै थियो म पनि ममिलाई फोन गरे र आर्शिवाद लिए । मुग्लिन पुगेर चिया नास्ता खायौं संगै गएका आमाहरु पनि गफिदै हुनुहुन्थ्यो हामी मानव सेवा आश्रममा काम सकाएर देवघाट जानेवालामा थियौ आमाहरु तिर्थस्थल जाने भनेपछि त्यसै दंग । मुग्लिन पुग्दासम्म पानी परीसकेको थियो ।  खाजा नास्तापछि हामी बाटो लाग्यौं । बाटोभरि पानी परिरहेको थियो मुग्लिनबाट एक घण्टाको यात्रा पछि चितवनको पारस बसपार्कमा पुग्यौ। पानी सिमसिम परिरहेको थियो हामी बसबाट झरेर क्यामेरा निकाल्दै केही फोटो खिच्दै थियौं रमाइलोमा पानीले के छेक्थ्यो र हामीलाई ।

रमाइलो त गर्दै गयौ कसैसंगपनि परिचय भएको थिएन । परिचय चिनजान नभएपनि सबैसंग चिनेजानेको जस्तै रमाइलो भइरको थियो । एकैछिन पारस बसपार्कमा कुनुपर्ने भएपछि परिचयात्मक कार्यक्रम एकैछिनमा सकायौं । सक्षम नागरिक समुहको अध्यक्ष शोभा कार्की , उपाध्यक्ष विकाश प्रजा, सचिव कौशिला बस्नेत लगायत अन्य सबैसंग हाम्रो परिचयात्मक कार्यक्रमपछि हामी लाग्यौ हाकीम चोक हुँदै मानवसेवा आश्रमतर्फ ।

तपाईसंग आश्रमको कुरा भनिहाल्छु है, चितवन मानव सेवा आश्रम करिब आजभन्दा ६ वर्ष अघि स्थापना भएको रहेछ । साच्चै प्राथना गर्ने ओठहरुभन्दा सेवा गर्ने हातहरु पवित्र हुन्छन् । आश्रमका उपाध्यक्ष विनोद ढकालका कुराले हामीलाई केहि भावुक र सेवा गर्नु पर्ने कुराको बोध गरायो । आश्रममा आमाबाहरु दिदिबहिनीहरु, दाजुभाइहरु जो अशक्त, बेशाहारा, मानसिक सन्तुलन ठिक नभएका, कति छोराछोरीले हेरचाहा नगरेका सबै किसिमका हुनुहुन्थ्यो । आश्रमका उपाध्यक्ष विनोद ढकाल र उहाँको टिम प्रति हार्दिक नमन साच्चै यो महान विचार र कामलाई उच्च सम्मान गदर्छौ । आमाको मुख हेर्ने यो विशेष दिनमा सक्षम नागरिक समुह र अन्य सहयोगी मनहरुको सहयोगमा खाना तथा सामाग्री वितरण कार्यक्रम राखिएको थियो । केहि समयको कार्यक्रम पश्चात केही फोटो भिडियो बनाउँदै फेरिपनि सहयोग गर्ने बाचा सहित हामी आश्रमबाट विदा भयौ । हामी फकिर्दै गर्दा आश्रममा भएका आमाबाहरु दिदिबहिनीहरु, दाजुभाइहरु परसम्म चिहाइरहेका थिए । हामी आश्रमबाट निस्किदा लगभग १२ बजेको थियो आमाहरु गाडीमै बसिराख्नुभएको थियो देवघाट जानेभएपछि आमाहरुलाई १२, १ बजे सम्म पनि कुनै भोक नै थिएन । झन हामीलाई त आश्रम भित्रको दृश्य र आश्रम उपाध्यक्ष ढकालको कुराले भोक लागेकै थिएन ।

विस्तारै हामी लाग्यौ देवघाट तर्फ । आमाहरु एकदमै हर्सित भई रमाइरहेका थिए हामी पनि संगसगैं रमारहेका थियौं । अश्रमबाट ३०,४० मिनेटमा हामी देवघाट पुग्यौ । घाटको किनारमा गाईहरु यताउता गरिरहेका थिए । पण्डितहरु पुजापाठ गराइरहेका थिए हामी अनि आमाहरुसंगै स्नान गर्ने स्थान तिर जान भनि सबै जम्मा हँुदै थियौ । त्यतिकैमा गाईहरु जुधेरे झन्डै किचेन, एकैछिन भागभाग भयो तर कसैलाई केहि भएन ।  हामी डुंगा चढेर स्नान गर्ने स्थान तिर लाग्यौ । कोही गफिदै त कोही भिडियो बनाउँदै । आमाहरु स्नान तर्फ लागे भने हामी चाँही मन्दिर दर्शन गर्न तिर लाग्यौ । हामीलाई भोगले लखतरान बनाइसकेको थियो लगभग दुई सवा दुई भइसक्दा समेत केहि खाएका थिएनौ तैपनि त्यो जोश र रमाइलोले भोक बिर्साइ रहेको थियो । दर्शन गर्दै हामी गाडीसम्म आइपुग्यौ । त्यसबेलासम्म कोही कता कता छरिसकेको थियौ भने कोही टिकटक बनाउनमै व्यस्त थिए। रमाइलो कुरा त के भने दर्शन गरेर फर्किदै गर्दा झोलुङगे पुलमा बाइकहरु गुढने भएकोले पुल हल्लिदा आमा दिदिहरु रुनु पर्ने अवस्थासम्म आएको थियो रे ।

एकएक गर्दै सबैजना गाडीमा जम्मा भयौ र विस्तारै हामी फर्किने निधो ग¥यो । यति बेलासम्म सबैजनालाई भोकले सताइसेकेको थियो । कति त भोकले बोल्न समेत झर्को मान्ने भइसकेका थिए । फर्किदै गर्दा खाना खाने सल्लाह भयो तर कता खाने ? कोहि मुग्लिनमा खाने भन्दै थिए त कोही मुग्लिनसम्म भोक खप्न नसक्ने बताइरहेका थिए । सबैको सल्लाहमा रामनगरमा खाना खाने निधो ग¥यौ । खाना खाँदासम्म लगभग ४ बजिसकेको थियो । खाना खाइसकेपछि कोही एकछिन आराम गर्न थाले भने हामीचाहिँ बालापनको अनुभव गर्दै पिङ र ढिकिच्यायु खेल्न थाल्यौ । यतिकैमा गाडीको हर्न बज्यो हामी सबै गाडी भएको तर्फ लाग्यौ र गाडी अगाडी बढ्यो । खाना नखाने बेलासम्म बोल्न समेत झ्याउ मान्नेहरु खाइसकेपछि त उहि जोशले उर्फिन, नाच्न र दोहोरी खेल्न थाले । कोही भने गाडीमै निदाउन थाले तर के सुत्न दिनु यसो निदाउन खोज्यो कि पानी खनाईदि हाल्थे । मुग्लिन हुँदै अगाडी बढिरहदा साँझले झपक्कदै छोपिसकेको थियो पानी पनि झमझम परिरहेको थियो तर जोश, जागँर, नाचगान भन उस्तैे, कोहि निदाइसेका थिए । यतिकैमा समय गएको पत्तै भएन कति छिट्टै नागढुंगामा पो आइसेकेछौ ।

विस्तारै गाडी अघि बढिरहेको थियो । सबैको आफ्नो आफ्नो गन्तव्य पनि नजिकिदै थियो । सबैजना एक एक गरि छुट्टिदै थियौे । यतिकैमा हाम्रो पनि गन्तव्य आइपुगेको पत्तै भएन । फेरि यसरी नै सहकार्य गर्ने प्रतिवद्धताका साथ दिनभरिको केहि रमाइलो, केहि भावुकता सहितको यादगार पललाई मनमा राख्दै हामी पनि सबैलाई विदा माग्दै छुट्टियौ ।

 

यो समाचार पढेर तपाइले कस्तो महसुस गर्नुभयो ?

सम्बन्धित खबर

One Reply to “यात्रा स्मरणः केही भावुक, केही यादगार”

  1. यात्रालाई वयान गर्दा प्रयोग भएका शब्द चयनले सहयोगी मनहरुलाई थप उर्जाशिल बनाउने अपेक्षा सहित dynamickhabar.com लाई विशेष धन्यवाद !!!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *